#37 Lokatorka - JP Delaney [recenzja]

Czym kierujesz się szukając idealnego domu, idealnego mieszkania? Ceną, jaką oferuje właściciel? Okolicą, w której się znajduje? Ilością pomieszczeń? A może wszystkim po trochę? To nie byłoby głupie. Teraz wyobraź sobie, że znajdujesz ten idealny dom. Stać Cię na mieszkanie w nim. Położony jest w naprawdę dobrej, spokojnej dzielnicy. I na dodatek wyposażony jest w najnowocześniejszy sytem bezpieczeństwa. Tylko jest jeden problem. Właściciel jest bardzo wymagającym człowiekiem i stawia Ci mnóstwo warunków najmu. Niektóre z nich są tak absurdalne, że nachodzą Cię wątpliwości, czy na pewno chcesz ten dom. Co robisz? Ryzykujesz?

Treść:

Nowoczesny dom przy Folger Street 1 wydaje się być idealnym miejscem na rozpoczęcie nowego etapu w swoim życiu. Przynajmniej takiego zdania była Emma, kiedy po raz pierwszy przekroczyła jego próg. I tak uważa teraz Jane. Jednak proces prowadzący do wynajmu nie należy do najprostszych. Aby w nim zamieszkać, najpierw trzeba zaliczyć test psychologiczny, składający się z  naprawdę dziwnych pytań. Natomiast umowa najmu to nic innego jak lista nakazów i zakazów, której naruszenie chociażby w najmniejszym stopniu równa się z wypowiedzeniem. Czy ten dom faktycznie jest idealny? Czy da się w nim prowadzić normalne, spokojne życie?

Bohaterowie:

Jeśli chodzi o bohaterów, można mieć wobec nich mieszane uczucia. Z jednej strony ich lubisz. Niektórym współczujesz. A może nawet wszystkim? I to budzi w Tobie pewną sympatię. Jednak z drugiej strony każdy z nich ma w sobie coś, co sprawia, że chyba nie chciałbyś się z nimi kumplować. A przynajmniej po jakimś czasie mógłbyś dojść do takich wniosków.

Budowa/styl:

W "Lokatorce" mamy narrację pierwszoosobowa. Dzięki niej mamy lepszy obraz sytuacji dotyczących głównych bohaterów. Wchodzimy w ich przemyślenia, w ich emocje. Ale nie wszystkie. I dobrze! Wszystkie wydarzenia przedstawione są z perspektywy dwóch kobiet wynajmujących dom przy Folger Street 1. Jedną z nich jest Emma. Jej fragmenty należą do przeszłości. Drugą zaś jest Jane, która wynajmuje dom w czasie teraźniejszym. Wszystkie te fragmenty dzielą się na rótkie rozdziały, które tylko teoretycznie ułatwiają oderwanie się od książki. Sposób, w jaki autor rozwija akcję, sprawia, że chcemy czytać dalej.

Podsumowanie:

Książkę czyta się bardzo szybko. Niewiadomo, gdzie podziało się te 100 stron, które przed chwilą się przeczytało. A może połowa z nich została nieświadomie pominięta? Nie. Na pewno nie. Każda strona budzi w czytelniku coraz większą ciekawość tego, co zdarzy się dalej, więc bardzo ciężko jest się oderwać od lektury. W pewnym momencie historia staje się przewidywalna (a przynajmniej pewna jej część), ale moim zdaniem nie obniża to końcowej oceny. Mojej nie obniżyło.

Ocena: 9/10