#28 Obsesja - Katarzyna Berenika Miszczuk

Fascynacja pewnymi rzeczami, oczarowanie drugim człowiekiem jest rzeczą ludzką. Czymś, co dotyka każdego z nas. Bez wyjątku. Wskażcie mi chociaż jedną osobę, która nie ma ani jednego zainteresowania, żadnego życiowego celu. Nie ma takiej. A wiecie dlaczego? Bo każdy ma swoje pragnienia, których spełnienie znajduje się na jednym z pierwszych miejsc listy rzeczy do zrobienia. Bez względu na to, czy jest to chęć prowadzenia zdrowego trybu życia, kupowanie jednej książki za drugą czy zdobycie uznania w oczach osoby, na której nam zależy. Każdy ma bzika na jakimś punkcie. Ale gdzie jest granica tego wszystkiego? Kiedy nasze zainteresowanie danym obiektem zamienia się w niekontrolowaną obsesję?

Treść:

Pracująca na oddziale psychiatrycznym młoda rezydentka, Joanna Skoczek, znajduje w swojej szafce liściki od tajemniczego wielbiciela, które z czasem stają się coraz bardziej niepokojące. Niedługo potem ze szpitala znika pacjentka. Zostaje odnaleziona w kontenerze z materiałami przeznaczonymi do utylizacji. Do podobnych morderstw dochodziło już jakiś czas temu. Czy sprawca postanowił wrócić do zabawy? Wszystkie ofiary łączy jeden szczegół - czarne, kręcone włosy. Czy listy, które otrzymuje Asia łączą się jakoś z tą sprawą? I co najważniejsze, czy Asia będzie kolejną ofiarą tajemniczego mordercy? W końcu ona również jest posiadaczką pięknych, czarnych loków.

Bohaterowie:

Joanna Skoczek - dwudziestodziewięcioletnia lekarka oddziału psychiatrycznego w Warszawskim Szpitalu Wschodnim. Chociaż Aśka ma wokół siebie wielu adoratorów, nie chce wchodzić w nowy związek, dlatego też każdy z nich (nawet ci atrakcyjni!) spotykają się z odrzuceniem. Jedynym facetem, którego darzy prawdziwym uczuciem jest Kołtun, jej kot. Kobieta szybko wzbudza sympatię, nie sposób jej nie polubić.

Tomek ???? - chirug, pracujący w tym samym szpitalu co Asia, znajomy z czasów studiów. Mężczyzna ma spore powodzenie u płci przeciwnej, kobiety dosłownie wzdychają na jego widok. I co się dziwić? W końcu przystojny z niego lekarz. Ale raczej nie brałabym go pod uwagę szukając kandydata na męża.

Marek Zadrożny - żaden patolog, żaden lekarz sądowy, tylko lekarz medycyny sądowej. Marek różni sie od swoich kolegów po fachu tym, że na miejscu zbrodni pojawia się na motocyklu, a narzędzia potrzebne mu do pracy znajdują się w plecaku. 

Łukasz - kręcący się wokół młodej rezydentki psychiatrii pracownik pralni. Spojrzenie mężczyzny budzi w Aśce pewien niepokój, lęk. Czy możliwe, że to on podrzuca jej liściki?

Oczywiście w "Obsesji" poznajemy jeszcze kilka innych postaci, które przewijają się na kolejnych stronach. Jedne częściej, drugie troszkę rzadziej. Niektóre mają większe znaczenie w życiu głównej bohaterki, a niektóre ledwo mijają się z nią na szpitalnym korytarzu. Wszystkie postacie są świetnie wykreowane, są wyraziste, a przede wszystkim są realne. Takich ludzi możemy spotkać na co dzień; na ulicy, w banku, w sklepie spożywczym.

Budowa i styl:

Autorka operuje lekkim, bardzo zrozumiałym językiem, dzięki czemu książkę czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Z jednej strony chciałoby się ją pochłonąć od razu, z drugiej czytelnik czuje potrzebę dawkowania emocji, rozłożenia lektury na kilka dni, by za szybko nie rozstawać się z bohaterami. Kasia świetnie zadbała o detale, jednocześnie nie przesadzając z opisami i nie pozwalając by wkradła się przez nikogo niechciana nuda. Wszystko przedstawiła w taki sposób, że bez problemu możemy wyobrazić sobie nie tylko bohaterów, ale i ciemne piwniczne korytarze psychiatryka. A co ważniejsze ten obraz naprawdę budzi w nas niepokój. Fragmenty grozy przeplatane są dawką świetnego humoru.

W "Obsesji" występuje narracja zmienna. Raz pierwszoosobowo wypowiada się Aśka, dzięki czemu dokładnie poznajemy ją i jej pogląd na wszysyko, co dookoła niej się dzieje. We fragmentach napisanych w narracji trzecioosobowej mam styczność z wydarzeniami nie związanymi bezpośrednio z Asią, a nawet chwilami mamy doczynienia z przemyśleniami mordercy.

Zakończenie:

Mój pierwszy typ mordercy padł na... pewną osobę, ale szybko odrzuciłam tę myśl, twierdząc, że to byłoby zbyt oczywiste. A przecież Kasia nie mogła aż tak pójść na łatwiznę. Na szczęście szybko pojawił się kolejny kandydat na to stanowisko i tym razem bardzo długo tkwiłam w przekonaniu, że to właśnie on jest tym właściwym. W końcu przeciwko niemu przemawiało kilka naprawdę niepodważalnych dowodów, a z rozdziału na rozdział pojawiało się ich jeszcze więcej. Czy miałam rację? A jeśli tak to za którym razem? A takiego wała... Autorka tak świetnie zagrała na moich emocjach, że dałam się zwieść. Co to oznacza? Oczywiście, wytypowałam niewłaściwe osoby. Jak pewnie każdy (albo przynajmniej większość) z Was. Takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam. Byłam w stanie oskarżyć dosłownie wszystkich. Nawet tę najbardziej przyjazną i budzącą zaufanie osobę, ale... Prawdziwa tożsamość mordercy naprawdę ogromnie mnie zaskoczyła. 

Podsumowanie:

"Obsesja" to wciągający thriller, od którego nie sposób się oderwać. Mimo trupów i przerażajacych, ciemnych korytarzy szpitalnego oddziału, powieść tę czyta się bardzo lekko i przyjemnie. Nie ma czasu na nudę i całe szczęście, bo nikt jej nie lubi. Historia momentami bawi do łez, aż nie sposób się nie uśmiechnąć.
Śmiało mogę powiedzieć (i wcale nie dlatego, że uwielbiam twórczość Kasi Miszczuk), że jest to jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam. Jak najbardziej polecam.

Ocena: 10/10